Je weet niet anders dat je PMS klachten hebt, maar je dagelijkse leven liet je er niet door beïnvloeden. Alleen de laatste tijd….je weet niet wat je mankeert. Je voelt je neerslachtig, hebt nergens zin in en je borsten doen zó pijn dat alleen als je partner er naar kijkt je al denkt, laat me met rust.

Je had weleens een dag dat je je wat minder goed voelde door je PMS klachten maar op je werk merkte niemand er iets van. Maar nu, zelfs naar collega’s kun je je gewoon niet inhouden en komt je innerlijke bitch in je PMS periode net iets te vaak om de hoek kijken. Je merkt dat je collega’s je gaan ontwijken en terwijl je langs het koffie apparaat loopt valt het vaak ineens verdacht stil.

Je voelt dat je PMS klachten steeds heftiger worden en besluit om naar de huisarts te gaan.
De oplossing? Iets met hormonen of antidepressivum én dat is nu net iets waar je totaal niet op zit te wachten. Je wilt die troep niet in je lichaam, de pil heeft je eerder ook nooit geholpen. Daar begin je niet aan.

Eindelijk heb je weer eens een leuk feestje met vriendinnen op de planning staan. Je outfit hangt al in de kast en hebt er helemaal zin in, tot dat je in je agenda kijkt en denkt shit…het zal toch niet. Die ochtend word je wakker en je weet al genoeg, dit gaat hem niet worden. Je hoofd lijkt uit elkaar te ploffen en je voelt je zo ellendig dat zelfs uit bed komen je al te veel is. Teleurgesteld bel je af. Die ellendige PMS klachten, op deze manier gaat straks je hele sociale leven naar de knoppen….. je bent er he-le-maal klaar mee.